ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ...

Η φωτιά στο Μαίναλο ακόμη καίει!!!

Την Κυριακή συμμετείχαμε στην προσπάθεια πυρόσβεσης που επιχείρησε η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Λακωνίας, στο Μαίναλο.
16 άτομα με 6 επανδρωμένα αυτοκίνητα, 4X4, με πυροσβεστικές δεξαμενές και πλήρες τμήμα πρώτων βοηθειών (φορεία, φιάλες οξυγόνου, απινιδωτές, κ.τ.λ.) επιχειρήσαμε με πλήρη εξοπλισμό.
Η φωτιά βρισκόταν σε ύφεση αλλά με πολλές μικροεστίες και αναζωπυρώσεις...





Η εικόνα που αποκομίσαμε από τον τρόπο λειτουργίας των υπευθύνων ήταν για άλλη
μια φορά απογοητευτική. Το μόνο παρήγορο ότι δεν σκέφτονται το οικονομικό κόστος και κάνουν ρίψεις συνέχεια τα εναέρια μέσα, αρκετά πεζοπόρα τμήματα συμμετέχουν στην πυρόσβεση, όπως και ο στρατός και γενικώς υπήρχε μεγάλη κινητοποίηση για την πυρόσβεση, όχι για την πρόληψη…

Πιο συγκεκριμένα:

Δεν είχε, τρίτη μέρα, δημιουργηθεί δρόμος - ζώνη προς το καμένο με αποτέλεσμα τα πεζοπόρα τμήματα να ανεβαίνουν στο βουνό φορτωμένοι με τον εξοπλισμό τους, περπατώντας ώρες στην ανηφόρα και ανοίγοντας μονοπάτια καθώς δεν υπήρχαν… πάντως προσπαθούσαν.

Ένα πυροσβεστικό όχημα είχε στρατοπεδεύσει για ώρα στην κεντρική πλατεία του χωριού…

Από τις 11 το πρωί, που καταφέραμε να φτάσουμε στην κορυφή με όλο τον εξοπλισμό μας, όπως μας ζήτησε η πυροσβεστική, για να καλύψουμε το συγκεκριμένο σημείο, ζητούσαμε να απλωθεί εγκατάσταση πυρόσβεσης έως την κορυφή καθώς ο κίνδυνος αναζωπύρωσης ήταν πολύ μεγάλος από τις μικροεστίες. Επίσης ζητούσαμε ένα ελικόπτερο να γαζώσει την περίμετρο καμένου - άκαυτου, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος αναζωπύρωσης. Έως τις 6 το απόγευμα δεν είχε γίνει τίποτα από τα δύο.

Αντί για αυτό ακόμη και τα πεζοπόρα που ανέβαιναν ήταν μόνο με σκαπανικά εργαλεία. Πιο συγκεκριμένα έστειλαν ένα πεζοπόρο με έξι δόκιμους, και τους έδωσαν 5 τσάπες (αξίνες) και έναν επινώτιο πυροσβεστήρα (ψεκαστήρας πυροσβεστικός με 25 κιλά νερό). Δεν τους έδωσαν άλλο εργαλείο (φτυάρι, κασμά, τσεκούρι, αλυσοπρίονο κ.τ.λ.)…
Εδώ να πούμε ότι οι συγκεκριμένοι δόκιμοι ήταν ιδιαίτερα φιλότιμοι και εργατικοί, καθώς για αρκετή ώρα είχαν ενσωματωθεί στην ομάδα μας.

Να επισημάνουμε όμως ότι οι δόκιμοι ήταν ιδιαίτερα άπειροι καθώς δεν είχαν τελειώσει τη σχολή και δεν είχαν εμπειρία.

Σε μια ακτίνα 2 χιλιομέτρων, στην ανατολική πλευρά, υπήρχαν μόνο 2 αλυσοπρίονα.
Για μιάμιση ώρα ένα πεζοπόρο 8 ατόμων είχε καταφέρει να κόψει με το αλυσοπρίονο 2 κορμούς δέντρων!!! Εκπληκτικό πάθος για εργασία και πυρόσβεση…

Τα εναέρια μέσα παρόλο που επιχειρούσαν για όλη μέρα, πολλές βολές που έριξαν ήταν σε αναζωπυρώσεις μέσα στο κέντρο του καμένου χωρίς να είναι αναγκαίο, καθώς δεν μπορούσε να πάει η φωτιά στο κομμάτι του δάσους που δεν είχε καεί. Έλατα καίγονταν όχι πεύκα.

Μια ομάδα από την ΕΟΔ Λακωνίας ανέβηκε σε άλλο σημείο για να αλλάξει τους πυροσβέστες που επιχειρούσαν και τελικά δεν είχαν αργότερα παροχή νερού από την εγκατάσταση της πυροσβεστικής!!!

Πόσο δύσκολο ήταν άραγε το ελικόπτερο, super puma της πυροσβεστικής, που έφερε το πεζοπόρο τμήμα στην κορυφή με τον ανάλογο εξοπλισμό, να φέρει και μια μικρή δεξαμενή ενός τόνου και παράλληλα να υπάρχουν αρκετοί επινώτιοι πυροσβεστήρες ώστε να μπορούμε να έχουμε νερό να σβήνουμε, και αρκετά αλυσοπρίονα για να κόβουμε τους κορμούς που έκαιγαν για μέρες;
Και σίγουρα δεν θα υπήρχε και τόση κούραση να προσπαθείς μέσα σε πετρώδες έδαφος, με σκαπανικά εργαλεία να βρεις λίγο χώμα να ρίξεις…, μετά από τόση ανάβαση και άνοιγμα μονοπατιού μέσα στο δάσος, με αποτέλεσμα λίγες ώρες αργότερα να υπάρχει μειωμένη αντίδραση από την κούραση, αλλά και μειωμένη αποτελεσματικότητα.

Βέβαια όλα αυτά είναι πιθανόν να θέλουν πολύ μυαλό, επιστημονική γνώση, και ειδική τεχνογνωσία…

Εν κατακλείδι, αν η φωτιά δεν έκαιγε στο κομμάτι του δάσους που είχε ξανακαεί πριν μερικά χρόνια τότε θα είχαμε μεγαφωτιά τρομερών διαστάσεων.

Βέβαια όπως καταλαβαίνει κανείς το ήδη πληγωμένο δάσος από την προηγούμενη φωτιά είναι πλέον σχεδόν σίγουρο ότι θα μείνει καραφλό στο μέλλον, στα σημεία που πέρασε η νέα φωτιά.

Επίσης να μην ξεχάσουμε τους ντόπιους οι οποίοι δεν ήταν πουθενά παρόντες. Ούτε για να φέρουν λίγο πόσιμο νερό… (διαβάστε περισσότερα)