Σε μια σεμνή τελετή, την προηγούμενη εβδομάδα, απονεμήθηκαν τα βραβεία ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ 2009.
Μεταξύ των βραβευθέντων ήταν και το oikologio.gr, στον τομέα ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα "ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ".
Είναι μια πολύ σημαντική διάκριση, για μια πρωτοβουλία ανθρώπων, που βασικό στόχο έχει την ευαισθητοποίηση των πολιτών σε περιβαλλοντικά ζητήματα, και τη δημοσιοποίηση καταγγελιών, αλλά και δράσεων.
Μια διάκριση για έναν ιστότοπο, αλλά και για τους ανθρώπους που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής, για να είναι ένας ζωντανός διαδικτυακός οργανισμός το οικολόγιο.
Μπράβο σε όλα τα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα.
Δικαιωματικά το βραβείο το παρέλαβε η Χριστίνα, η οποία είναι η ψυχή και η φωνή του οικολογίου. Ξέρουμε ότι δε θέλει να πολυεμφανίζεται αλλά εμείς θα βάλουμε φωτογραφία από τη βράβευση, γιατί στο πρόσωπό της δικαιώνονται όλοι εκείνοι που ανιδιοτελώς παλεύουν για όλους εμάς.
Μπράβο και πάλι σε όλους τους συντελεστές του οικολογίου.
http://ecocity.gr/uploaded/files/OIKOPOLIS20091.pdf
http://www.oikologio.gr/content/view/2320/111/
14 σχόλια:
Ε, ναι! Η Χριστινα ειναι ο στυλοβατης του Οικολογιου! Πρωτη μουρη η κοπελια! Λυπαμαι που για αλλη μια φορα δεν καταφερα να παω...ελπιζω να μας δωσει ωθηση για να ξαναρχισουμε λιγο λιγο τη δουλεια μας με ορεξη και να ξαναγινουμε ομαδα!
agkrrrrr μα δεν δικαιώθηκε καμμία Χριστίνα λολ το οικολόγιο πήρε το βραβείο... (για μένα όλοι εκείνοι που επικοινωνούν, που στέλνουν ειδήσεις ενημέρωση απόψεις, όλοι εμείς που κατι κάνουμε στη ζωή μοας για κάτι καλύτερο γυρω μας, γιατί λέει ενημερώνει πολύ, και εχει και συνέπεια στην ενασχόληση με το περιβάλλον, και μαλλον ενημερώνει σωστά, και θελουν αρκετοί άλλοι ανιδιοτελείς ανθρωποι να κανουν πραγματάκια μαζί με το οικολόγιο...
το οικολόγιο πήρε το βραβείο αλλά η χριστίνα δεν χάρηκε, γιατί και φέτος εχει φωτιές, σε ότι εχει ξεμείνει, και φέτος εχουμε προβλημα στα ποτάμια στις λίμνες στις ακροθαλασσιές, και φέτος ειναι οι ακτές και τα δρομάκια στα δαση γεμάτα σκουπίδια... και φετος οι αέρας στις πολεις εικαι κοκτεηλ αερίων ,,, και φετος ο γείτονας ποτίζει τον δρόμο και τα τσιμέντα με το λαστιχο πετάει τα σκουπίδια οπου ναναι και το τσιγάρο πλαι στα χορτάρια απο το βολικά ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινή του του..
ιδια ρουτίνα... ίδια γκρινια... τι να σου κάνει ένα βραβείο ή και πολλά...
Πολύ σωστά πεταλούδα, είναι και ο στυλοβάτης του Οικολογίου.
Χριστίνα μην γκρινιάζεις...
η δικαιωση είναι ηθική ικανοποίηση.
Καλημέρα σας.
μωρε δεν αντιλέγω, ενιωσα μαζί με όλους τόσο απο το οικολόγιο αλλά και όσους ήταν εκεί ότι μας τίμησαν με την βράβευση αυτή, γκρινιάζω όμως γιατί είμαστε λίγοι, όσες ομάδες κι αν μαζευτούμε, όσο και αν ανοιξει η επικοινωνία μεταξύ μας, όσες δρασεις και αν γίνονται, όσα μικρά δειλά αποτελέσματα κι αν εχουμε ως ενεργοί ανθρωποι που νοιάζονται για το κοινό καλό, παλι λίγοι φαινόμαστε μπροστά στην συνεχή αδιαφορία των πολλών συνανθρώπων μας και το φαγοπότι που παιζεται εις βάρος του περιβάλλοντος και της υγείας μας
ειναι να μη γκρινιάζω?
ποτε θα καταλάβουμε ΟΛΟΙ οτι περιβάλλον ειναι ενα και ταυτόσημο με την ζωή μας, κι οχι το αμάξι το φως η πισίνα η βίλα σε καμμενο χωραφι και τα σκουπίδια δίπλα να χορεύουν ανέμελα μαζί με τους γλάρους που απο θαλασσοπουλια κοντεύουν να γίνουν πουλιά βουνίσια...
Για αυτά γκρινιάζω και δεν μπορώ να χαρώ πολύ
άλλωστε τι παράξενο θα ημουν αν δεν εβρισκα λόγο να γκρινιάζω λολ
Δεν πειραζει Χριστίνα, γκρίνιαζε...
τουλάχιστον εσύ κάνεις πράξη όσα λες...
Κι όμως η Χριστίνα ήταν όμορφη και μετέφερε την σπουδαιότητα να παλεύουν - έστω λίγοι - για αξίες που χάθηκαν και για συνήθειες που ισοπεδώνουν την ποιότητα. Προσωπικά πιστεύω δεν είναι το βραβείο που θα κάνει πιο δυνατή τη φωνή σας. Είναι το μήνυμα που πέρασε και έμεινε σε πολλούς.
Η υπόθεση περιβάλλον το γνωρίζετε πως είναι η υπόθεση της ζωής μας. Κάτι που οδηγεί στην υποχρέωση να συνεχίζετε να το προωθείτε.
Άλλωστε, ποιός έχει το δικαίωμα να αφήνει κάτι που ξεκίνησε με ζέστη για το μπόλιασμα ελπίδας για ανθρώπινες πόλεις.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι τύψεις παραμονεύουν. Και, συνήθως, έρχονται όταν είμαστε μόνοι....
Προσυπογράφουμε...
και με τα δύο χέρια!!!
δεν ξερω βρε παιδιά αν είναι αρκετό το οτιδήποτε κάνουμε, βλέπω τόση αδιαφορία καθημερινά γύρω μου, και σκεφτομαι πραγματικά, μπας κι είμαι από άλλον πλανήτη, ή οι υπόλοιποι ειναι σ άλλο πλανήτη... με παει στα πολύ μεταφυσικά σχόλια η πραγματικότητα που όλοι αντιμετωπίζουμε...
και ΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΒΙΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΕΥΡΩΣΤΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ.... αν δεν το παρουμε όλοι χαμπάρι αυτό καήκαμε κι εμείς και οι άλλοι απαπαπαπα....
Zafath ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν πραγματι περνιέται κατι προς τα έξω δεν μπορώ να το κρίνω, γιατί το βιώνω με αγωνία καθε μερα μακάρι να είναι έτσι όπως τα λες... και να πιάνει τόπο έστω και λιγο καθε φορά η όποια προσπάθεια του στάθη της χριστίνας της πεταλούδας όλων μας
Όρμα Χριστίνα...
μην κάνεις πίσω...
Η επιβράβευση έρχεται από μέσα μας και ο καθένας κρίνεται από τον εαυτό του.
Το έργο σας είναι αποτέλεσμα εσωτερική ώθησης.
Καλή συνέχεια λοιπόν και με δύναμη.
με αυτό το τελευταίο θα συμφωνήσω zafath, αν ο καθρέφτης μου μου χαμογελάει, το πείσμα δεν με αφήνει να σταματήσω, αν με φτύνει για το λίγο μου τότε που να βρω πέτρα να κρυφτώ, το κακό με μένα είναι ότι τα κάνω έτσι, ενώ φαίνεται οτι πολλοί άλλοι τα κάνουν ακριβώς ανάποδα, λες και ο εφυσηχασμός της αδιαφορίας είναι γιατρικό και υπνωτικό...
απαπαπα το ριξα στη φιλοσοφία
θα χαρούμε πάντως όλοι να σε δούμε και στο οικολόγιο, κανείς δεν περισεύει τίποτε δεν είναι περιττό, μια και όλη προσπάθεια ειναι ανοιχτή και γεμάτη από άνθρωπο...
Είναι βέβαιο πως σύντομα θα τα πούμε.
Να περάσετε δροσερό και γεμάτο μπλε καλοκαίρι.
Ωραία πράματα - συνεχίστε έτσι (Χριστίνα χώνε).
Δημοσίευση σχολίου