ΓΙΟΡΤΗ Ή ΝΤΡΟΠΗ;;; 5 ΙΟΥΝΙΟΥ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝΤΟΣ

Σήμερα, υποτίθεται ότι γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος. Μήπως όμως δεν είναι γιορτή αλλά είναι ντροπή;;;
Τόσα χρόνια όλοι κοπτόμεθα για το περιβάλλον, αλλά από πράξη, τίποτα.
Κράτη, κυβερνήσεις, πολίτες και πολιτικοί, χρησιμοποιούν το περιβάλλον, μόνο κατά το δοκούν. Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε τις γιορτές και τα πανηγύρια και να πάμε σε δράσεις και αντιδράσεις, δυναμικές και ουσιαστικές;
Πιο κάτω διαβάστε τη δήλωση του Επιτρόπου Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δίνει πάρα πολλά στοιχεία για τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν, και τη συμπεριφορά των ανεπτυγμένων κρατών στις διαπραγματεύσεις για τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το κλίμα το Δεκέμβριο... (Διαβάστε περισσότερα).

Η νέα παγκόσμια συμφωνία για το κλίμα που αναμένεται να οριστικοποιηθεί στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το κλίμα, τον Δεκέμβριο, αποτελεί την τελευταία ευκαιρία του κόσμου να προλάβει ώστε η κλιματική αλλαγή να μην φθάσει σε επικίνδυνα, ίσως και καταστροφικά ακόμη, επίπεδα, όπως οι επιστήμονες προβλέπουν ότι θα συμβεί ήδη από το 2050, δηλαδή ενώ ακόμη θα ζουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο άτομα νεαρής σήμερα ηλικίας.

Την περασμένη εβδομάδα, σε μελέτη για το Global Humanitarian Forum (Παγκόσμιο Ανθρωπιστικό Φόρουμ), τονίστηκε ότι η κλιματική αλλαγή έχει ήδη φθάσει στο σημείο να συνιστά μια ανθρώπινη τραγωδία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της μελέτης, κάθε χρόνο η κλιματική αλλαγή πλήττει 325 εκατομμύρια άτομα, προκαλεί τον θάνατο 315.000 περίπου ανθρώπων λόγω πείνας, ασθενειών και ακραίων καιρικών φαινομένων, προκαλεί δε ετήσιες παγκόσμιες ζημίες ύψους άνω των 125 δις δολαρίων. Προβλέπεται ότι τα αριθμητικά αυτά μεγέθη θα αυξηθούν ραγδαία στο διάστημα της επόμενης 20ετίας.

Οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις ορθά έχουν αναγνωρίσει ότι η ύφεση δεν δικαιολογεί τυχόν καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Όντως, οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου μελετούν μέτρα τόνωσης των οικονομιών μας, ώστε και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή με επενδύσεις στην ενεργειακή απόδοση, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και άλλες καινοτόμες τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να φθάσουμε σε επικίνδυνα επίπεδα κλιματικής αλλαγής, η διεθνής επιστημονική κοινότητα συμφωνεί στο ότι η θέρμανση του πλανήτη πρέπει να συγκρατηθεί σε επίπεδα λιγότερο από 2°C υψηλότερα από τη μέση θερμοκρασία της προ-βιομηχανικής περιόδου. Αυτό ισοδυναμεί με αύξηση περίπου 1,2°C σε σύγκριση με τα σημερινά επίπεδα, εφόσον η θερμοκρασία έχει ήδη αυξηθεί κατά 0,76°C, ενώ από ορισμένες μελέτες συνάγεται ότι οι ποσότητες αερίων θερμοκηπίου που έχουν ήδη εκπεμφθεί θα οδηγήσουν ― μοιραία ίσως ― σε περαιτέρω άνοδο της θερμοκρασίας έως και 1°C.

Είναι γεγονός ότι ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ μας.

Χρειάζονται επομένως επείγουσες και τολμηρές παγκόσμιες πρωτοβουλίες ώστε να μη φθάσουμε σε επικίνδυνα επίπεδα κλιματικής αλλαγής, ικανά να προκαλέσουν ανείπωτα βάσανα στην ανθρωπότητα, να υποσκάψουν την οικονομική πρόοδο και να υπονομεύσουν την εξαφάνιση της φτώχειας και να δρομολογήσουν περιβαλλοντικές αλλαγές με ενδεχόμενα καταστροφικά αποτελέσματα.

Η ανάγκη αυτή για σπουδή και τόλμη πρέπει να αντικατοπτριστεί στους ρυθμούς προόδου των διεθνών διαπραγματεύσεων προπαρασκευής της συμφωνίας της Κοπεγχάγης, καθώς και στο περιεχόμενό τους.

Στις συζητήσεις που διεξάγονται αυτήν και την επόμενη εβδομάδα στη Βόννη πρέπει να συνεκτιμηθούν οι ανωτέρω παράμετροι. Πρέπει να προσδοθεί μεγαλύτερος δυναμισμός στις ίδιες τις συζητήσεις και να καταστεί το υπό συζήτηση σχέδιο διαπραγματευτικών κειμένων σε υπόδειγμα μιας αρκούντως φιλόδοξης συμφωνίας στην Κοπεγχάγη.

Οι χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου πρέπει να βρεθούν στην πρωτοπορία. Προκειμένου να εξορθολογίσουν τις παγκόσμιες εκπομπές κι έτσι να μη φθάσουμε σε επικίνδυνα επίπεδα κλιματικής αλλαγής, πρέπει να δρομολογήσουν τη σταδιακή μείωση, έως το 2020, των συλλογικών εκπομπών τους σε επίπεδα κατά 30% χαμηλότερα από εκείνα του 1990, σύμφωνα με τα επιστημονικά ευρήματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο και έχει επιδείξει αποφασιστικότητα, με τη θέσπιση νομοθετικών μέτρων ώστε να επιτευχθεί μείωση κατά 20%, καθώς και με τη δέσμευσή της να την κλιμακώσει μέχρι και κατά 30%, εφόσον και οι υπόλοιπες χώρες συμφωνήσουν σε αντίστοιχη μείωση.

Τώρα είναι η σειρά των εταίρων μας να αναλάβουν κι αυτοί πρωταγωνιστικό ρόλο. Ορισμένες από τις ανεπτυγμένες χώρες δεν έχουν ακόμη εξαγγείλει στόχους για τις εκπομπές, ενώ τα επίπεδα που μέχρι τώρα αποτελούν το αντικείμενο συζητήσεων υπολείπονται κατά πολύ του απαιτούμενου συλλογικού ποσοστού μείωσης κατά 30%. Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιδειχθεί μεγαλύτερη τόλμη.

Δεν είναι δυνατό να κερδηθεί η μάχη της κλιματικής αλλαγής εάν οι αναπτυσσόμενες χώρες, και ιδίως οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες, δεν εντείνουν τις προσπάθειες περιορισμού των ρυθμών αύξησης των εκπομπών. Μόνο δίνοντας οι ίδιες το παράδειγμα θα κατορθώσουν οι ανεπτυγμένες χώρες να πείσουν τις ανά τον κόσμο αναπτυσσόμενες να συμβάλουν κι αυτές στην παγκόσμια προσπάθεια που πρέπει να εγκαινιαστεί με τη διάσκεψη της Κοπεγχάγης.